Monday, March 27, 2006

Η χημική επιβάρυνση του σώματος


Ποιά είναι η χημική επιβάρυνση του σώματος;
Τοξικά χημικά συχνά εισέρχονται στο ανθρώπινο σώμα. Μπορεί να τα εισπνεύσουμε, να τα καταπιούμε απο μολυσμένη τροφή ή νερό, ή ενίοτε να τα απορροφήσουμε μέσω του δέρματος. Μια έγκυος μπορεί να τα μεταφέρει στο αναπτυσσόμενο έμβρυο μέσω του πλακούντα.
Μερικά χημικά ή τα παράγωγά τους “στεγάζονται” στο σώμα για μικρό χρονικό διάστημα ώσπου ν΄ αποβληθούν, αλλά η συνεχής έκθεση σε τέτοια χημικά μπορεί να δημιουργήσει μια “συνεχόμενη” επιβάρυνση του σώματος. Το αρσενικό, για παράδειγμα, συνήθως αποβάλεται μέσα σε 72 ώρες από την έκθεση. Άλλα χημικά, ωστόσο, δεν αποβάλονται εύκολα και μπορούν να παραμείνουν για χρόνια στο αίμα, στον λιπώδη ιστό (λίπος), στο σπέρμα, στους μύς, στα κόκκαλα, στον εγκεφαλικό ιστό, ή σε άλλα όργανα. Τα χλωριωμένα παρασιτοκτόνα όπως τα DDT, μπορούν να παραμείνουν στο σώμα για 50 χρόνια. Από τα περίπου 800.000 χημικά που χρησιμοποιούνται (και) στην Αμερική, δεν γνωρίζουμε πόσα μπορούν να επιβαρύνουν το σώμα, αλλά γνωρίζουμε ότι αρκετές εκατοντάδες απ΄ αυτά έχουν μετρηθεί στα ανθρώπινα σώματα ανά τον κόσμο.

Κουβαλούν όλοι οι άνθρωποι αυτά τα χημικά στο σώμα τους;
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οποιοσδήποτε εν ζωή σήμερα κουβαλά μέσα στο σώμα του τουλάχιστον 700 μολυσματικές ουσίες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς. Αυτό είναι αλήθεια είτε ζούμε σε μια αγροτική, απομονωμένη περιοχή, στην μέση μιας μεγάλης πόλης, ή κοντά σε εκβιομηχανισμένη περιοχή. Επειδή πολλά χημικά έχουν την ικανότητα να προσκολλούνται σε μόρια σκόνης ή ν΄ απορροφούνται από τον αέρα και τα τρεχούμενα νερά και να ταξιδεύουν μακριά απ΄ όπου παράχθηκαν ή χρησιμοποιήθηκαν, η υδρόγειος κάνει μπάνιο σε μια χημική σούπα. Το σώμα δεν έχει εναλλακτική λύση απ΄το ν΄απορροφήσει αυτά τα χημικά και ενίοτε να τα αποθηκέψει για μεγάλες χρονικές περιόδους.

Μερικά από τα χημικά που εναποθηκεύονται στο σώμα είναι παρασιτοκτόνα, και μερικά χρησιμοποιούνται ή παράγονται από άλλες μορφές της βιομηχανικής παραγωγής. Πολλά έχουν βρεθεί σε μια ποικιλία από καταναλωτικά προϊόντα. Μερικά χημικά όπως οι διοξίνες και τα φουράνια δημιουργούνται αθέλητα από τις βιομηχανικές μεθόδους που χρησιμοποιούν χλώριο και από την βιομηχανική αποτέφρωση ορισμένων πλαστικών.

Πώς έγινε αυτό; Πώς βρεθήκαμε εκτεθειμένοι;
Οι άνθρωποι εκτείθονται στα χημικά μέσω της τροφής που τρώνε, του αέρα που αναπνεύουν, και του νερού που πίνουν και λούζονται. Τα χημικά συχνά επικαλύπτουν την επιφάνεια των μορίων της σκόνης που αγγίζουμε ή εισπνεύουμε. Η μολυσματική σκόνη είναι ιδιαίτερα σημαντική μορφή έκθεσης για τα παιδιά που συνέχεια βάζουν τα χέρια τους στο στόμα. Είμαστε επίσης εκτεθειμένοι σε εκατοντάδες χημικά από καθημερινά προϊόντα που χρησιμοποιούμε. Μπογιές και βερνίκια, βενζίνη, κόλλες, καλλυντικά, ρούχα που καθαρίζονται με στεγνό καθάρισμα με διαλυτικές ουσίες, πλαστικά σκεύη τροφής, και φυτοφάρμακα του σπιτιού και του κήπου είναι μόνο μερικά παραδείγματα. Το χημικό τοπίο που δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της εντατικής και συνεχής χημικής χρήσης στην διάρκεια του 20ου αιώνα είναι γεγονός. Επειδή τα χημικά που έχουν βρεθεί στα σώματά μας δεν έχουν ετικέτα επιστροφής, είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε από πού προέρχονται.
Για παράδειγμα, η διοξίνη που βρίσκεται στο σώμα μας βρίσκεται εκεί από μολυσματικές τροφές. Ωστόσο, μπορεί να έχει προέλθει από αποτεφρωτήρα σκουπιδιών ενός νοσοκομείου ή μπορεί να έχει δημιουργηθεί από ένα μακρινό, βασισμένο στο χλώριο, εργοστάσιο βιομηχανίας χαρτιού, εγκατεστημένο χιλιάδες μίλια μακριά από τον τόπο που ζούμε. Οποιαδήποτε κι αν είναι η πηγή, σε κάποιο σημείο εισέρχεται στην τροφική αλυσίδα και βρίσκει τον δρόμο της στο φαγητό που τρώμε. Παρομοίως, ένα παρασιτοκτόνο βρισκόμενο στο σώμα μπορεί να έχει προέλθει από έναν παρασιτοκτινικό ψεκασμό του τοπικού σχολείου, από τον κήπο ή την κουζίνα μας, ή μπορεί να έχει φτάσει από τα τρόφιμα που ψεκάζουν με παρασιτοκτόνα από άλλες χώρες. Η προέλευσή τους θα ήταν δύσκολο να εντοπιστεί.
Άλλη μια πηγή έκθεσης είναι από την χημική επιβάρυνση του σώματος της μητέρας μας. Στην διάρκεια της εγκυμοσύνης, τα χημικά που έχουν εναποθηκευτεί στο σώμα της γυναίκας έχουν την ικανότητα να διασταυρώνονται με τον πλακούντα όπου μπορούν να προκαλέσουν ζημιά. Μερικά χημικά από το σώμα της μητέρας μπορούν επίσης να κινητοποιηθούν και να μεταφερθούν στο στήθος όπως αυτή παράγει μητρικό γάλα. Αυτά τα χημικά κατά συνέπεια μεταφέρονται στο μωρό κατά την διάρκεια του ταΐσματος. Το μητρικό γάλα παραμένει η καλύτερη τροφή για τα μωρά, όπως πρόσφατες μελέτες δείχνουν, λόγω των ανοσολογικών, θρεπτικών και ψυχολογικών πλεονεκτημάτων. Το γεγονός ότι τα βιομηχανικά χημικά έχουν μολύνει το μητρικό γάλα είναι τραγικό. Ειρωνικώς, η θρέψη από το μητρικό γάλα φαίνεται να αντισταθμίζει κάποια από την ζημιά που δημιουργείται από τις μολύνσεις στην διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης. Κάποια από τα χημικά που δεχόμαστε από την μητέρα μας από την μήτρα και το μητρικό γάλα παραμένει σε μας για χρόνια, μια ακούσια κληρονομιά που η μητέρα μας περνάει σε μας όπως η χημική επιβάρυνση του σώματός της γίνετε δική μας.

Ποιές είναι οι αποδείξεις για την χημική επιβάρυνση του σώματος; Πόσο καιρό γνωρίζουμε αυτό το πρόβλημα;
Είναι γνωστό αιώνες τώρα ότι τα χημικά εισέρχονται στο σώμα και προκαλούν επενέργειες στην υγεία. Από τα μισά του 20ου αιώνα, οι επιστήμονες ήταν ικανοί να εντοπίζουν και να μετρούν τα χημικά στα ζώα και στους ανθρώπους και μερικές φορές να συνδέουν αυτά τα χημικά με τα επακόλουθα της υγείας. Για παράδειγμα, το 1944 ερευνητές βρήκαν παράγωγα του DDT σε ανθρώπινο λίπος, και στις αρχές του ΄50, φυσιογνώστες σωστά διαπίστωσαν ότι το DDT ήταν άμεσα υπεύθυνο για την λέπτυνση των τσοφλιών και την βαθμιαία παρακμή του πληθυσμού των αετών και άλλων πουλιών. Για την ακρίβεια, τον ίδιο περίπου καιρό, το DDT εντοπίστηκε στους Ανταρκτικούς πιγκουΐνους που ζουν σε εξαιρετικά μεγάλη απόσταση απ’ όπου το DDT χρησιμοποιήθηκε.

Από τότε, οι αναλυτικές τεχνικές έχουν βελτιωθεί και πολλά άλλα χημικά έχουν εντοπιστεί σε ανθρώπινους και ζωϊκούς ιστούς. Για δεκαετίες, δοκιμές για κάποια συστατικά που συνθέτουν την ολική χημική επιβάρυνση του σώματος έχουν διεξαχθεί από κυβερνητικές υπηρεσίες σ’ όλον τον κόσμο. Αυτές οι εκατοντάδες των μελετών περιλαμβάνουν αναλύσεις λιπώδους ιστού, μητρικού γάλακτος, σπέρματος, αίματος ή ούρων για χημικό περιεχόμενο, που τεκμηριώνουν την ποσότητα και τα είδη των χημικών που βρέθηκαν.

Ποιές είναι οι συνέπειες για την υγεία από την χημική επιβάρυνση του σώματος;
Τα χημικά έχουν διαφορετικές συνέπειες στους ανθρώπους ή στα ζώα, αναλόγως την ποσότητα, την χρονική στιγμή, την διάρκεια και την μορφή της έκθεσης, όπως και των ιδιοτήτων του συγκεκριμένου χημικού. Τα χημικά μπορούν να έχουν τοξικές συνέπειες μέσω μιας ποικιλίας μηχανισμών.

Για παράδειγμα, μερικές φορές κάποιο χημικό προσβάλλει και καταστρέφει κύτταρα ή ιστούς του σώματος. Μερικά χημικά προσβάλλουν το γενετικό υλικό στον πυρήνα ενός κυττάρου προκαλώντας ζημιά κατευθείαν στο DNA, το οποίο μπορεί να προκαλέσει ένα κληρονομήσιμο ελάττωμα που περνάει και στην επόμενη γενιά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε γενετικές μεταλλαγές, που μπορεί να βάλει σε κίνηση μια ακολουθία γεγονότων, καταλήγοντας σε καρκίνο, γενετικά ελαττώματα, αναπτυξιακές ή αναπαραγωγικές δυσλειτουργείες. Τα χημικά που προκαλούν καρκίνο ονομάζονται καρκινογενή. Τα χημικά που προκαλούν γενετικά ελαττώματα ονομάζονται τερατογενή. Τα χημικά που καταστρέφουν την φυσιολογική ανάπτυξη ενός εμβρύου, ενός νηπίου, ή ενός παιδιού, ή καταστρέφουν τους αναπαραγωγικούς μας ιστούς ονομάζονται αναπτυξιακά/αναπαραγωγικά τοξικά. Μερικά χημικά μπορούν να προκαλέσουν ζημιά μέσω της ικανότητάς τους να παρεμβαίνουν στην φυσιολογική ορμονική λειτουργεία. Αυτά ονομάζονται ενδοκρινικοί διαταρακτές.
Μέσω αυτών των ποικίλων μηχανισμών, τα τοξικά χημικά μπορούν να προκαλέσουν μια μεγάλη λίστα προβλημάτων υγείας. Περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, άμεση ζημιά στους πνεύμονες, στο συκώτι, στα νεφρά, στα κόκκαλα, στο αίμα, στον εγκέφαλο και σε άλλα νεύρα, και στο αναπαραγωγικό σύστημα. Υπάρχουν εκατοντάδες δυσμενής συνέπειες της υγείας που μπορούν να προκύψουν από έκθεση στα χημικά ή στα μέταλλα. Αυτές οι πιθανές συνέπειες περιλαμβάνουν καρκίνο, υψηλή πίεση, άσθμα, έλλειψη προσοχής, μνήμης, μάθησης, ασθένειες τύπου πάρκινσον, στειρότητα, μείωση παραγωγής γάλακτος, ενδομητρίαση, γεννητική δυσπλασία, περιφερειακή καταστροφή νεύρων και δυσλειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα. Για παράδειγμα, η διοξίνη είναι καρκινογενής και η εμβρυϊκή έκθεση στην διοξίνη παρεμβαίνει στην φυσιολογική ανάπτυξη, περιλαμβάνοντας το ανοσοποιητικό σύστημα. Η εμβρυϊκή έκθεση στα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs) σχετίζεται με προβλήματα συμπεριφοράς και μάθησης. Η έκθεση σε DDT σχετίζεται με την ανικανότητα των γυναικών να παράγουν επαρκές μητρικό γάλα. Η εμβρυϊκή έκθεση στον υδράργυρο προκαλεί προβλήματα προσοχής, μνήμης και μάθησης αργότερα στην ζωή. Η εγκεφαλική ανάπτυξη επίσης ζημιώνεται στα έμβρυα και νήπια που εκτείθονται στον μόλυβδο.

Υπάρχουν ειδικές συνέπειες υγείας για τα παιδιά;
Οι αναπτυσσόμενοι ή ανώριμοι ιστοί είναι πολύ περισσότερο ευάλωτοι σε χημικές εκθέσεις από τους ανεπτυγμένους ιστούς. Η ανάπτυξη είναι μια χρονική περίοδος ιδιαίτερης τρωτότητας. Είναι μια περίοδος πολύ γρήγορης εναλλαγής και διάκρισης των κυττάρων - το τελευταίο είναι μια απίστευτα περίπλοκη και ευάλωτη διαδικασία. Αυτό σημαίνει ότι το αναπτυσσόμενο έμβρυο, νήπιο, ή παιδί μπορεί να υποφέρει βλαβερές επιδράσεις από σχετικά μικρή ποσότητα έκθεσης οι οποίες δεν έχουν μετρήσιμες επιδράσεις στους ενήλικους. Έτσι, για παράδειγμα, οι εμβρυϊκές εκθέσεις σε χημικά σε ποσότητες που είναι ασφαλείς για τους ενήλικους μπορεί να καταλήξει σε γενετικά ελαττώματα ή ανώμαλη εγκεφαλική ανάπτυξη. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν είναι μόνον η ποσότητα της έκθεσης που είναι σημαντική, αλλά και η χρονική στιγμή της έκθεσης. Δυστυχώς, μόνο λίγα από τα χημικά στα οποία εκτειθόμαστε τακτικά έχουν αναλυθεί επαρκώς για την πλήρη κατανόηση όσον αφορά το αν ή όχι μπορούν να προκαλέσουν ζημιά σε ένα έμβρυο ή νήπιο.

Οι ορμόνες παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο καθώς βοηθούν στο να κατευθύνουν την ανάπτυξη του εμβρύου, νηπίου ή παιδιού. Φυσικά, οι ορμόνες είναι επίσης σημαντικές στους ενήλικους, καθώς είναι κρίσιμες για την φυσιολογική λειτουργία πολλών σωματικών συστημάτων. Αυτό που είναι καταπληκτικό σχετικά με τις ορμόνες είναι ότι είναι παρούσες και ενεργές μόνο σε μικρές ποσότητες, ωστόσο, αυτές οι μικρές ποσότητες παράγουν μείζονα αποτελέσματα. Περισσότερο σημαντικό, η έκθεση σ΄ έναν ενδοκρινή διασπαστή σ΄ ένα χαμηλό επίπεδο κατά μια κρίσιμη χρονική περίοδο της ανάπτυξης μπορεί να έχει ισόβιες επιδράσεις. Για παράδειγμα, το αναπτυσσόμενο έμβρυο μπορεί να παρερμηνεύσει ένα ξένο χημικό για μια ορμόνη, και αυτό μπορεί, διαδοχικά, να προκαλέσει ένα λανθασμένο “σήμα” που θα σταλεί στους αναπτυσσόμενους ιστούς. Αυτά τα πρόωρα λάθη μπορούν να προκαλέσουν μόνιμη ζημιά στο αναπτυσσόμενο ανοσοποιητικό του μωρού, στο αναπαραγωγικό ή το νευρικό του σύστημα. Οι περισσότερες από τις αποδεδειγμένες μαρτυρίες της σημαντικότητας των ενδοκρινών διασπαστών προέρχεται από μελέτες των ζώων, αλλά πρόσφατα, αποδείξεις για επιδράσεις στους ανθρώπους έχουν επίσης φανεί.

Μπορούν οι συνδέσεις ανάμεσα στην χημική επιβάρυνση του σώματος και την ασθένεια ν΄ αποδειχθούν;
Από τα περισσότερα από τα 80,000 χημικά στο εμπόριο, μόνο ένα μικρό ποσοστό αυτών έχουν ελεγχθεί για έστω και μία πιθανή παρενέργεια της υγείας, όπως καρκίνο, αναπαραγωγική τοξικότητα, αναπτυξιακή τοξικότητα, ή επιδράσεις στο ανοσοποιητικό σύστημα. Μεταξύ των περίπου 15,000 ελεγμένων, λίγα έχουν μελετηθεί αρκετά για να αξιολογηθούν σωστά οι πιθανοί κίνδυνοι από την έκθεση. Ακόμα κι όταν ο έλεγχος έχει γίνει, κάθε χημικό ελέγχεται ατομικά παρά με τους συνδυασμούς που κάποιο εκτείθεται στον αληθινό κόσμο. Στην πραγματικότητα, κανένας ποτέ δεν έχει εκτεθεί σ΄ ένα μόνο χημικό, αλλά σε μια χημική σούπα, τα συστατικά της οποίας μπορούν να αλληλεπιδρούν και να προκαλούν απρόβλεπτες παρενέργειες για την υγεία.

Η ποσότητα των δεδομένων για την χημική επιβάρυνση του σώματος διαθέσιμων στην Αμερική και στον κόσμο είναι εξαιρετικά περιορισμένη, ειδικά συγκρινόμενη με τα ογκώδη στοιχεία που υπάρχουν για τα χημικά επίπεδα στον αέρα, στο νερό, στο χώμα, στην τροφή και στο ζωικό βασίλειο. Τα πιο ευρέως γνωστά δεδομένα που έχουμε για την χημική επιβάρυνση του σώματος καλύπτει μόνο έναν περιορισμένο αριθμό χημικών.

Αναφορικά με τα χημικά που έχουν μετρηθεί, υπάρχουν καλά νέα και άσχημα νέα. Τα καλά νέα είναι ότι σε αρκετές περιπτώσεις, οι παρεμβάσεις του κοινού έχουν καταλήξει σε θεμελιώδεις αποτροπές, στην μείωση της έκθεσης του κοινού, και στην μείωση της χημικής επιβάρυνσης του σώματος. Για παράδειγμα, η αφαίρεση του μολύβδου από την βενζίνη και η εξάλειψή του από τις περισσότερες μορφές των βαφών έχει καταλήξει σε μια αξιοπρόσεκτη παρακμή στην επιβάρυνση μολύβδου του γενικού πληθυσμού στην Αμερική. Από την στιγμή που ο μόλυβδος προκαλεί μείωση του IQ σε εκτεθειμένα παιδιά, αυτή η μείωση στην χημική επιβάρυνση του σώματος είναι ένα αισιόδοξο σημάδι.

Τα άσχημα νέα είναι ότι υπάρχουν ακόμη ομάδες παιδιών που παραμένουν σε σημαντικό κίνδυνο από βλάβη της εγκεφαλικής λειτουργίας λόγω υψηλών επιπέδων μολύβδου. Πολλά απ΄ αυτά ζούν σε αστικό περιβάλλον όπου εκτείθονται στον μόλυβδο από πολυάριθμες πηγές, περιλαμβάνοντας μολυβδούχες μπογιές στα σπίτια, παλιά βιομηχανικά κτίρια και μολυσμένο έδαφος. Όσον αφορά τα PCBs τα τωρινά σκηνικά επίπεδα προκαλούν νευροαναπτυξιακές ελλείψεις στα παιδιά. Όσον αφορά την διοξίνη, τα πειράματα σε ζώα δείχνουν δυσμενή αποτελέσματα.

Η μελέτη για την αξιολόγηση και τις αιτίες της ασθένειας στους ανθρώπους ονομάζεται επιδημιολογία, η μελέτη των μοτίβων της ασθένειας μεταξύ ομάδων ανθρώπων. Επειδή η επιδημιολογία είναι αμβλύνον εργαλείο, δεν θα είναι σχεδόν ποτέ ικανό να μας πει αν ένα συγκεκριμένο χημκό προκαλεί μια συγκεκριμένη ανθρώπινη ασθένεια. Από την στιγμή που συντονίζουν, και ως εκ τούτου μειώνουν τις ποσότητες των εκθέσεων, οι επιδημιολογικές μελέτες σχεδόν ποτέ δεν θα καταφέρουν να πετύχουν την προσκόμηση θεμελιώδους πρόληψης - η μείωση των ανθρώπινων εκθέσων με τα περιβαλλοντικά χημικά - επειδή η επιδημιολογία δεν μπορεί να αναγνωρίσει το συγκεκριμένο χημικό που προκαλεί την ασθένεια.

Έτσι, οριστική απόδειξη για μια σύνδεση ανάμεσα σε μια συγκεκριμένη ασθένεια κι ένα συγκεκριμένο χημικό είναι σχεδόν πάντα ελλιπής. Εκτός αυτού, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε δεδομένα από το εργαστήριο και από τις ζωικές μελέτες για να φτιάξουμε χρήσιμες προβλέψεις σχετικά με την ανθρώπινη υγεία, και αυτές οι προβλέψεις συνήθως αποδεικνύονται από τωρινές στατιστικές σχετικά με γενετικά ελαττώματα, στειρότητα, αναπτυξιακές καθυστερήσεις και αυξανόμενα ποσοστά ειδών καρκίνου.

Πώς μπορώ να βγάλω αυτά τα χημικά από το σώμα;
Αυτόν τον καιρό δεν υπάρχει κάποια γενική συμφωνία σχετικά με χρήσιμες ή ασφαλείς μεθόδους για την μείωση της χημικής επιβάρυνσης του σώματος. Η καλύτερη τεχνική είναι η μακροπρόθεσμη πρόληψη. Η μόλυνση των μελλοντικών γενεών από τα τοξικά χημικά μπορεί να εμποδιστεί δουλεύοντας μαζί για: 1. να σταματήσουμε τα περισσότερο επικίνδυνα χημικά που συσσωρεύονται για πολλά χρόνια στο σώμα, 2. να αναπτύξουμε εναλλακτικές παραγωγικές μεθόδους που δεν χρησιμοποιούν τοξικά υλικά, και 3. να διαβεβαιώσουμε ότι οι κοινωνίες, οι κρατικές κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανώσεις έχουν προληπτική προσέγγιση όσον αφορά τα χημικά που ελευθερώνονται στον αέρα, στο νερό και στο έδαφος.
Κάποιες αλλαγές στον τρόπο ζωής μας μπορούν να εμποδίσουν κάποιες εκθέσεις. Πρόσφατες μελέτες για την χημική επιβάρυνση του σώματος στην Ουάσινγκτον έχουν βρεί ότι τα παιδιά που τρώνε οργανικές τροφές και δεν εκτείθονται σε επικίνδυνα χημικά στο σπίτι τους μείωσαν σημαντικά την χημική τους επιβάρυνση.

Κάποιες περιορισμένες μελέτες δείχνουν ότι κάποια χημικά που εναποθηκεύονται στο λίπος μπορούν να μειωθούν από έναν συνδυασμό ειδικής δίαιτας, σωματικής άσκησης και σάουνας. Αλλά αυτά τα δεδομένα είναι πολύ περιορισμένα και προκαταρκτικά.

Πηγή: http://www.chemicalbodyburden.org/


Χρήση των φυτικών εκχυλισμάτων


Χρήση των φυτικών εκχυλισμάτων

Τονωτικό μασάζ
δενδρολίβανο, δυόσμος, φασκόμηλο, πορτοκάλι, λεμόνι, θυμάρι, πεύκο

Ηρεμιστικό μασάζ
χαμομήλι, λεβάντα, γιασεμί, τριαντάφυλλο, ματζουράνα, λιβάνι, μύρρο

Αναζωογονητικό μασάζ
μελισσόχορτο, λεμόνι, δυόσμος, πορτοκάλι, καλέντουλα, κυπαρίσσι

Διεγερτικό μασάζ
τριαντάφυλλο, φασκόμηλο, γιασεμί

Για μετά τον ήλιο
χαμομήλι, λεβάντα, καλέντουλα, αβοκάντο

Για πονοκέφαλο, ημικρανία
δενδρολίβανο, δυόσμος, λεβάντα, ματζουράνα, τριαντάφυλλο

Για γρίππη, κρυολόγημα
φασκόμηλο, θυμάρι, δενδρολίβανο, ευκάλυπτος, ρίγανη, πορτοκάλι, λεμόνι, πεύκο

Για άσθμα, βρογχίτιδα
ρίγανη, μύρρο, ματζουράνα, μελισσόχορτο, θυμάρι

Για μυϊκούς πόνους
δενδρολίβανο, πεύκο, κυπαρίσσι, ευκάλυπτος, μελισσόχορτο, βάλσαμο

Για ρευματισμούς, αρθριτικά
λεμόνι, δάφνη, ματζουράνα, βάλσαμο, θυμάρι, ρίγανη, δυόσμος

Για τα μωρά
χαμομήλι, λεβάντα, καλέντουλα, τριαντάφυλλο, αβοκάντο, κυπαρίσσι

Για ρυτίδες, ραγάδες
λιβάνι, τριαντάφυλλο, αβοκάντο, χαμομήλι, λεβάντα

Κυτταρίτις
κυπαρίσσι, ρίγανη

Έκζεμα
χαμομήλι, καλέντουλα, βάλσαμο, δυόσμος

Πληγές
βάλσαμο, μύρρο, λιβάνι, χαμομήλι

Αντικαταθλιπτικά
γιασεμί, φασκόμηλο, μελισσόχορτο, δενδρολίβανο, περγαμόντο, βάλσαμο, ροδέλαιο

Για τα μαλλιά
δενδρολίβανο, δάφνη, αβοκάντο

Saturday, March 25, 2006

Φαρμακευτικά φυτά και βότανα




Φαρμακευτικά φυτά και βότανα

Τα φαρμακευτικά φυτά και βότανα περιέχουν συστατικά γνωστά στους αρχαίους και σύγχρονους πολιτισμούς για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Μέχρι την ανάπτυξη της χημείας και, ειδικά, με την σύνθεση των οργανικών ενώσεων τον 19ο αιώνα, τα φαρμακευτικά φυτά και βότανα ήταν η αποκλειστική πηγή των ενεργών συστατικών ικανά να θεραπεύουν τις ασθένειες των ανθρώπων. Τα σύγχρονα φάρμακα βασίζονται στα ίδια ενεργά συστατικά, είτε είναι φυσικά είτε συνθετικά.
Υπάρχουν χιλιάδες ενεργά συστατικά που περιμένουν ν΄ ανακαλυφθούν ή να εκτιμηθούν πλήρως. Το γενετικό υλικό παλαιών και νέων φυτών και βοτάνων είναι σημαντικό για την σημασία στην ανακάλυψη, στον συνδυασμό, στην εκμετάλλευση και στην σύνθεση νέων φαρμάκων. Κατά συνέπεια, ακόμα κι αν οι άνθρωποι δεν είναι ενημερωμένοι ή η βιομηχανία φαρμάκων δεν δίνει έμφαση στο θέμα, τα φαρμακευτικά φυτά και βότανα εξακολουθούν να είναι η πηγή των ήδη υπαρχόντων φαρμάκων, όπως και των νέων. Αν τα ενεργά συστατικά των συνθετικών φαρμάκων είναι τόσο σημαντικά και μπορούν να βρεθούν σε πολλά φυτά και βότανα και να τ΄ αγοράζουμε φθηνά από τα καταστήματα υγιεινών τροφών, γιατί να μην το κάνουμε; Αν τα πάρουμε στην κατάλληλη δόση και μορφή, μπορούν να είναι τόσο αποτελεσματικά όσο και τα φάρμακα.

Συνηθισμένες μορφές θεραπευτικών βοτάνων

Έγχυμα (Εκχύλισμα)
Το έκχυμα είναι ένας απλός τρόπος εξαγωγής των ενεργών συστατικών των βοτάνων μέσω του ζεστού νερού. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται για να εξάγουμε τα πτητικά συστατικά των αποξηραμένων ή πράσινων εναέριων μερών των βοτάνων όπως είναι τα λουλούδια και τα φύλλα. Βάζουμε το βότανο στο νερό πριν βράσει και το αφήνουμε σκεπασμένο μ΄ ένα καπάκι για 5-10 λεπτά. Επειδή το βραστό νερό διασκορπίζει τα πολύτιμα πτητικά έλαια των βοτάνων στον ατμό μην τα αφήνετε να βράσουν.

Αφέψημα
Οι ρίζες, οι φλοιοί και τα φρούτα που είναι παχύτερα και λιγότερο διαπερατά από τα εναέρια μέρη των φαρμακευτικών φυτών, δεν απελευθερώνουν τα ενεργά τους συστατικά με την απλή έγχυση. Αυτά τα μέρη είναι απαραίτητο να σιγοβραστούν ώστε να εξαχθούν. Το σκληρό βότανο πρέπει να κοπεί σε μικρότερα κομμάτια. Προκειμένου να μην χαθούν τα πτητικά συστατικά, τοποθετούμε ενα καπάκι πάνω στο μπρίκι. Αφήνουμε να σιγοβράσει για μια ώρα περίπου, μέχρι ο όγκος του να μειωθεί κατά το ένα τρίτο. Αφού καταπέσουν και διαχωρισθεί το στερεό από το υγρό, το πίνουμε ζεστό ή κρύο.

Βάμμα
Τα περισσότερα από τα πτητικά συστατικά των φαρμακευτικών φυτών και βοτάνων είναι διαλυτά στην αλκοόλη. Με την εμβάπτιση ξηρών ή φρέσκων μερών του φυτού στην αλκοόλη, τα ενεργά συστατικά εξάγονται εύκολα σε συγκεντρώσεις που υπερβαίνουν αυτές της έγχυσης και του αφεψήματος. Τα υψηλά συμπηκνωμένα διαλύματα που θα κρατήσουν για ένα ή δύο χρόνια είναι ένας βολικός τρόπος να αποθηκεύσουμε και να χρησιμοποιήσουμε τα φαρμακευτικά συστατικά των φυτών.

Συρόπι
Με σκοπό να συγκαλύψουμε κάποια γεύση που δεν μας αρέσει - ιδίως στα παιδιά- το έγχυμα ή το αφέψημα μπορεί να αναμειχθεί με μέλι. Τα συρόπια συνδυάζουν την κατευναστική επίδραση του μελιού με τις φαρμακευτικές ιδιότητες των εγχυμάτων ή αφεψημάτων καταλήγοντας σε επιπρόσθετα οφέλη ιδίως για την αντιμετώπιση κρυολογήματος και πονόλαιμου.
Ανακατέψτε 500ml εγχύματος ή αφεψήματος με 500γρ. μέλι. Αφού κρυώσει βάλτε το σε σκούρο μπουκάλι και κλείστε το με φελλό (επειδή γίνονται ζυμώσεις στα συρόπια και τα μπουκάλια με βιδωτό πώμα μπορεί να εκραγούν ο φελλός είναι σημαντικός).

Αιθέρια έλαια
Αιθέριο έλαιο είναι ένα υγρό απεσταγμένο (συνήθως με νερό ή ατμό) από τα φύλλα, τους μίσχους, τα λουλούδια, τους φλοιούς, τις ρίζες, ή άλλα συστατικά του φυτού. Τα αιθέρια έλαια περιέχουν το απόσταγμα των φυτών από τα οποία εξάχθηκαν. Περιέχουν υψηλό ποσοστό συγκέντρωσης της ουσίας του φυτού και έτσι χρειάζεται να χρησιμοποιούμε μικρή ποσότητα απ΄ αυτά. Τα αιθέρια έλαια δεν είναι τα ίδια με τα αρώματα. Τα αιθέρια έλαια εξάγονται από τα φυτά, ενώ τα αρώματα είναι χημικώς κατασκευασμένα ή περιέχουν χημικά συστατικά και δεν προσφέρουν τα θεραπευτικά οφέλη που προσφέρουν τα αιθέρια έλαια.
Η χημική σύνθεση και το άρωμα των αιθέριων ελαίων μάς προσφέρει πολύτιμα ψυχολογικά και ψυχικά οφέλη. Αυτά τα οφέλη επιτυγχάνονται με τις εισπνοές και με την εφαρμογή του αραιωμένου αιθέριου ελαίου στο σώμα. Τα χρησιμοποιούμε αραιωμένα (μόνο λίγες σταγόνες) σε φυτικά έλαια (αμυγδαλέλαιο, ηλιέλαιο, ελαιόλαδο, κ.α.) και κατόπιν εφαρμόζουμε αυτό το μείγμα στο δέρμα για απορρόφηση. Η βαθειά εισπνοή των αιθέριων ελαίων προσφέρει επίσης θεραπευτικά οφέλη καθώς το έλαιο εισέρχεται στους πνεύμονες και απορροφάται από το αίμα.
Τα αιθέρια έλαια ποικίλουν στην τιμή και στην ποιότητα. Αυτό επηρρεάζεται από την σπανιότητα του φυτού, την χώρα και τις συνθήκες στις οποίες το φυτό μεγαλώνει, τα ποιοτικά πρότυπα της απόσταξης και από το πόσο έλαιο εξάγεται από το φυτό.

Thursday, March 23, 2006

Η συνεργασία των φυτών με τον άνθρωπο

nsp1107.jpg

Πολλές φορές ο αγνωστικιστής επιστήμονας τρίβει τα μάτια του μπροστά σε ορισμένα γεγονότα και σε ορισμένες φυσικές σχέσεις όπου φαίνεται τα φυσικά φαινόμενα και κάποιες βιολογικές διεργασίες να σχετίζονται μεταξύ τους τόσο στενά που λες και έχουν συνεννοηθεί μεταξύ τους οι φαινομενικά μη νοήμονες παράγοντές τους. Σύντομα όμως θα γυρίσει αλλού τα μάτια και θα συνεχίσει τον ύπνο του.

Πριν μερικά χρόνια ένας αγαπητός φίλος μού είχε πει ότι κάποιος Άγγλος γιατρός του είχε πει ότι πρέπει να τρώμε φρούτα και φυτά μόνο του τόπου μας γιατί αυτά δένουν μόνο με την εθνική μας ιδιοσυστασία, ενώ τα φυτά ξένων χωρών να τα αποφεύγουμε. Η δήλωση αυτή, αν και δεν υπήρχε τίποτα στην ακαδημαϊκή μόρφωσή μου που να συνηγορεί υπέρ αυτής, μου έκανε ισχυρή εντύπωση και σύντομα βρήκε έναν ισχυρό υπερασπιστή μέσα στο ίδιο μου το σώμα. Εννοώ το ένστικτο που, απ΄ αρχής κόσμου, πάντα υποκαθιστούσε την ελλείπουσα γνώση. Η γενετική ανθρωπολογία βέβαια έχει ήδη αναγνωρίσει την διαφορετικότητα του γονιδιώματος ανάλογα με την εθνότητα και αυτό από μόνο του ανοίγει νέους δρόμους κατανόησης με άγνωστη ακόμη σημασία.

Έχοντας πεισθεί για την αλήθεια που κρύβεται σε αυτή την αντίληψη αργότερα ανακάλυψα ότι όπως ο χώρος και ο τόπος συνδέεται με συγκεκριμένα ιχνοστοιχεία που ταιριάζουν με την φυσική ιδιοσυγκρασία μας, έτσι και ο χρόνος μπορεί να σημειοδοτεί, με την εναλλαγή των εποχών, μια διαφορετική σχέση φυτών και ανθρώπου.

Σε αυτό με οδήγησαν ορισμένες απλές παρατηρήσεις. Βλέπουμε ότι τον χειμώνα έχουμε ανάγκη από βιταμίνη C για να αντιμετωπίσουμε τα κρυολογήματα και τις συναφείς ιώσεις. Εκείνο τον καιρό τα φρούτα εποχής που παράγονται έχουν μεγάλη συγκέντρωση αυτής της συγκεκριμένης βιταμίνης, ιδίως τα πορτοκάλια και τα μήλα. Αντίθετα, στο τέλος της άνοιξης και στην αρχή του καλοκαιριού, όταν η ηλιοφάνεια βρίσκεται σε έξαρση, παράγονται πολλά φρούτα που όλα τους έχουν μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Α. Ανάμεσά τους θα αναφέρουμε τα κεράσια, τα βερίκοκα, τα δαμάσκηνα, τα καρπούζια και τα πεπόνια. Έχουμε πολλές ενδείξεις ότι η βιταμίνη Α είναι ένας προστατευτικός παράγοντας από την υπεριώδη ακτινοβολία που είναι ένας καρκινικός προδιαθεσικός παράγων για το δέρμα. Εκείνο που πρέπει να σημειώσουμε ιδιαίτερα είναι ότι πολλά θηλαστικά παράγουν από μόνα τους βιταμίνες, όπως η βιταμίνη C και μόνον ο άνθρωπος φαίνεται να υφίσταται την εκδούλευση αυτή των φυτών. Ίσως να γεννηθεί η αντίρρηση ότι τα φυτά έχουν ανάγκη αυτές τις βιταμίνες και τις εκμεταλλευόμαστε κι εμείς παρεμπιπτόντως. Θα περιμένουμε φυσικά οι ειδικοί να ξεκαθαρίσουν αυτό το ζήτημα και να μας πουν σε τι χρειάζονται οι βιταμίνες αυτές στα φυτά. Γιατί, αν οι βιταμίνες τούς είναι άχρηστες το μόνο που μπορώ να υποθέσω πλέον είναι ότι γίνεται μια “εμπορική συναλλαγή” ιδιοτήτων μεταξύ ανθρώπων και φυτών, και μάλιστα αιώνες πριν ανακαλύψει τους νόμους του εμπορίου και του μάρκετινγκ ο άνθρωπος. Ότι δηλαδή τα φυτά παρέχουν φάρμακα στον άνθρωπο μέσα στα φρούτα τους ελπίζοντας ότι αυτός θα διαιωνίσει την παρουσία τους σκορπίζοντας τους σπόρους τους.

Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αν ερευνήσουμε την συχνότητα μέσα στον χρόνο κι άλλων εποχιακών εκδηλώσεων των βιταμινών, των ιχνοστοιχείων κλπ; Μήπως μελετώντας σε ποια εποχή του χρόνου βγαίνει κάθε φυτό μπορούμε να ανακαλύψουμε τις αντίστοιχες ανάγκες του ανθρώπου; Αν μελετήσουμε για παράδειγμα τους ξηρούς καρπούς, οι περισσότεροι από αυτούς περιέχουν λίπη και εμφανίζονται το φθινόπωρο, δηλαδή πριν από το κρύο του χειμώνα, όπου η ανάγκη για λίπος μεγαλώνει. Αλλά και η ικανότητά τους να μην φθείρονται δείχνει την διαχρονική αξία τους μέσα στον χρόνο λόγω των ιχνοστοιχείων που περιέχουν.
Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, αν μελετήσουμε και τις μυριάδες φαρμακευτικές ουσίες που υπάρχουν μέσα στα φυτά σε σχέση με τον χρόνο που βγαίνουν τα άνθη τους ή οι βλαστοί τους; Έχουμε ήδη βέβαια τις Ανατολικές και τις Αρχαίες ιατρικές δοξασίες για τα βότανα που δίνουν πάρα πολλά στοιχεία για την θεραπευτική ικανότητα των φυτών. Η Αρχαία Κινέζικη βοτανολογία, με τον λεπτομερειακό πλούτο της, και η αντίστοιχη Αρχαία Ελληνική μπορούν να συνδυασθούν στην έρευνα για την αρχαία γνώση. Είναι περίεργο που ενώ όλος ο κόσμος, από την Ινδία μέχρι την Αμερική, αναγνωρίζει την “γιουνάνικη” ιατρική, εδώ στην πατρίδα της έχει γνωρίσει τόση απαξίωση. Ένα ρεύμα σχετικής έρευνας είναι λοιπόν απαραίτητο να εκδηλωθεί, αλλά πάντα σε συνδυασμό με την σύγχρονη έρευνα και τα πορίσματά της, ώστε να μπορεί να είναι καλύτερα αφομοιώσιμο από την κοινότητα.

Μπορούμε στο άμεσο μέλλον να περιμένουμε ένα ερευνητικό ενδιαφέρον που να στραφεί στα φυτά καθαυτά και όχι μόνο στα άσπλαχνα εκχυλίσματά τους που μετά από τόση ανάλυση δεν έχουν απομείνει μέσα τους παρα μόνο ίχνη της ικανότητάς τους να θεραπεύουν. Τα φυτά είναι οι πιο καλοί υπηρέτες της υγείας του ανθρώπου. Απομένει να συνεργασθούμε μαζί τους προσπαθώντας να πάρουμε όλα τα μηνύματα που μας δίνουν.

Από το περιοδικό “Οδοδείκτες” τεύχος 29, του Παντελή Μπολάνη.

Η πληροφόρηση στην βάση της ευτυχίας

Η πληροφόρηση στην Βάση της Ευτυχίας
Στον Βούδα έχει αποδοθεί η πρόταση ότι η άγνοια είναι μια από τις πηγές των ανθρώπινων βασάνων. Αυτή η διατύπωση έγινε αρκετές εκατοντάδες χρόνια πριν και μέχρι σήμερα είναι συνδεδεμένη με μια έννοια φιλοσοφική ή και μεταφυσική που θα μπορούσε να φτάσει μέχρι την θρησκευτικότητα. Αποδίδοντας την έννοια αυτή στον χώρο της φιλοσοφίας την στερούμε ωστόσο από την πραγματική και την ουσιαστική σημασία που της ανήκει εφόσον αναγνωρίσουμε τον ρόλο της άγνοιας στην καθημερινή μας ζωή. Συνήθως θα θέλαμε να αποδώσουμε στην άγνοια ένα περιεχόμενο που να της προσδίδει μια βαρύτητα και να την δικαιολογεί στον εαυτό μας τουλάχιστον. Έτσι πολύ συχνά αναφερόμενοι σε αυτή την άγνοια θέλουμε να της προσδώσουμε μια ανώτερη έννοια και να την συσχετίσουμε με την αλήθεια, γι΄ αυτό μας αρέσει να λέμε ότι αυτή η άγνοια μπορεί να αφορά την σχέση μας με την αλήθεια. Πολλες φορές, επίσης, αναφερόμαστε σε άγνοια της αληθινής φύσης του ανθρώπου, των πραγμάτων κλπ., και αυτό δεν είναι ψέμα, αλλά προτού φτάσουμε να συζητήσουμε για την αληθινή φύση πρέπει να δούμε την πραγματική φύση μέσα στην πραγματικότητα των πραγμάτων. Διότι στην αντίληψή μας πάντοτε είμαστε δικαιολογημένοι να αγνοούμε την αλήθεια. Αν θελήσουμε ωστόσο να δούμε την πραγματικότητά μας, αυτή μας πληροφορεί πως πέρα από την αλήθεια αγνοούμε τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας και τα προβλήματά του. Αγνοούμε την δυστυχία, ενδεχομένως πολύ κοντινών μας ανθρώπων και ακόμη περισσότερο αγνοούμε όλα εκείνα τα πράγματα που υφίστανται στην ζωή μας και εξασφαλίζουν την δική μας δυστυχία. Ακόμη δε περισσότερο, αγνοούμε τις καταστροφές που προκαλούμε στο περιβάλλον, ανθρώπινο και φυσικό, με τον τρόπο ζωής μας. Αγνοούμε την έκταση της αρρώστειας και της πείνας στον πλανήτη μας, αλλά και το χειρότερο, πολλές φορές αγνοούμε πράγματα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας και της υγείας μας.

Η άγνοια των πραγμάτων, όπως το ακούμε ή το συζητάμε, θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι αναφέρεται σε κάποια πράγματα που κάνοντας μια μικρή προσπάθεια θα μπορούσαμε να τα γνωρίσουμε. Ωστόσο η κατάσταση είναι και βαθύτερη και πολύ πιο επικίνδυνη γιατί μέσα στα πράγματα τα οποία αγνοούμε είναι η άγνοιά μας. Αγνοούμε την άγνοιά μας, όπως αγνοούμε και την ψευδαισθητικότητα μέσα στην οποία ζούμε.

Συνεπώς το ζητούμενο είναι να βγούμε από μια άγνοια εντός της οποίας, όπως είναι φυσικό, δεν γνωρίζουμε ποια πράγματα περιέχονται. Έτσι ο άνθρωπος βρίσκεται μπροστά σε μια τεράστια υποχρέωση, έναντι του εαυτού του κυρίως, για να υπερβεί την άγνοια. Η άγνοια αυτή σαν πρώτο και άμεσο αποτέλεσμα, γιατί δεν έχει νόημα ν΄ αναφερθούμε διεξοδικά σε όλες τις επιπτώσεις που έχει στον άνθρωπο, έχει την πλάνη. Πλάνη η οποία δεσπόζει και κυριαρχεί στα πιστεύω, τις αντιλήψεις, τις νοοτροπίες μας και πολλά άλλα. Αν ωστόσο λέγαμε ότι θέλουμε να διαφύγουμε από την άγνοια, δεν θα περνάγαμε άμεσα στην γνώση, γιατί αυτή είναι μια πιο μακρινή υπόθεση αλλά, εστιαζόμενοι στην εποχή μας θα πρέπει να προστρέξουμε στην αναζήτηση της πληροφορίας που μπορεί να μας δώσει τα πρώτα στοιχεία αναγκαία για την επεξεργασία της πραγματικότητας.

Η πληροφόρηση για τα πράγματα, για τα συμβαίνοντα και για τα γεγονότα είναι το πρώτο βήμα που θα μπορούσε να οδηγήσει μερικώς αρχικά στην απαλλαγή από την άγνοια. Ζούμε στην κοινωνία της πληροφορίας που στηρίζεται στην ανάπτυξη της πληροφορικής. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, τα βιβλία, τα περιοδικά, οι εφημερίδες, το διαδίκτυο και τα μέσα που προσφέρει παρέχουν στον άνθρωπο την ποσότητα αλλά και την ποιότητα, μερικές φορές, που χρειάζεται για να αποκτήσει όλη εκείνη την πληροφορία που θα καταργήσει την άγνοια σε αρκετούς τομείς της ζωής του. Διότι εν προκειμένω το ζητούμενο δεν είναι η απόκτηση και η συσσώρευση της πληροφορίας αλλά η αξιολόγηση και η αξιοποίησή της στην κατεύθυνση της κατάργησης της άγνοιας. Η κατάργηση της άγνοιας βρίσκεται στην βάση της απαλλαγής του ανθρώπου από πολλά από τα βάσανά του. Βέβαια μέσα στα βάσανα θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί θεωρητικές καταστάσεις σχετικά με την έκβαση της πορείας της ανθρώπινης τύχης, αλλά τα πράγματα είναι πολύ πιο πρακτικά. Η αρρώστεια είναι βάσανο, ο πόνος είναι βάσανο, η πείνα είναι βάσανο, η ανυδρία είναι βάσανο. Και μια και το άρθρο αυτό γράφεται την Παγκόσμια Ημέρα Ενημέρωσης για το AIDS μπορούμε απλά να σκεφτούμε ότι η πληροφόρηση σχετικά με την συγκεκριμένη αρρώστια και τους τρόπους πρόληψής της μπορεί να σώσει πολλούς ανθρώπους από τα βάσανά τους.

Αν λοιπόν το ζητούμενο είναι η απόκτηση της ευτυχίας που επιτυγχάνεται μέσω της απαλλαγής από την άγνοια, τότε η πληροφόρηση και η πληροφορία βρίσκονται στην ρίζα της ανθρώπινης ευτυχίας.

Από το περιοδικό "Οδοδείκτες" τεύχος 29, του Ιανού Γεωργίου.

Το πρωτόκολλο του Κιότο

Το πρωτόκολλο του Κιότο και τα όρια της ανθρώπινης λογικής
Οι κάτοικοι των αρκτικών χωρών εντείνουν τις διαμαρτυρίες τους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες να μειώσουν την εκπομπή των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου με αποτέλεσμα να λιώνουν οι πάγοι στις περιοχές τους. Οι κάτοικοι του Βόρειου Καναδά ζουν από πρώτο χέρι τις κλιματολογικές αλλαγές που συντελούνται... Και ο Αμερικάνος κλιματολόγος Τζέιμς Χάνσεν επισημαίνει πως αν η θερμοκρασία ανέβει έστω και έναν βαθμό, υπάρχει κίνδυνος να εμφανισθούν τα εντονότερα κλιματολογικά φαινόμενα των τελευταίων 500.000 χρόνων! Και προειδοποιεί ότι έχουμε περιθώριο για να δράσουμε μόνο δέκα χρόνια, δηλαδή μέχρι το 2015.
Στο μεταξύ το πρωτόκολλο του Κιότο έχει θέσει το 2012 ως χρονικό όριο μέχρι το οποίο πρέπει να μειωθούν οι εκπομπές αερίων κατά 5% σε σχέση με το 1990.
Και, αν και έχουν περάσει οκτώ χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες (και η Αυστραλία) εξακολουθούν να μην το υπογράφουν με το επιχείρημα ότι θα επηρεασθεί αρνητικά η ανάπτυξη της οικονομίας.
Εδώ κάπου φαίνεται πως σταματάει η λογική...
Γιατί, όταν οι πάγοι λιώνουν σε όλον τον κόσμο, ποιά χώρα, όσο ισχυρή κι αν είναι, θα μπορέσει να κρατήσει έξω από τα όριά της τα νερά που θ΄ ανεβαίνουν;
Και, τι εμμονή, όταν ήδη πολύ πρόσφατα κάποια ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν φανεί ισχυρότερα από την υλική ισχύ της υπερδύναμης...
Και, τι διαστροφή της ανθρώπινης σκέψης, να θέτουν την ανάπτυξη της οικονομίας ως στόχο υπέρτερο της ζωής...
Και, τι αυταπάτη των "ρεαλιστών" οικονομολόγων όλου του κόσμου: Έχουν "μετρήσει" ποτέ πόσο και πώς επηρεάζει την οικονομική ανάπτυξη η υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής και η βιολογική και ψυχολογική υποβάθμιση του ανθρώπου;
Από το περιοδικό "Οδοδείκτες" τεύχος 29, γράφει ο Λάμπρος Κουλελής.