Μυστικά του Εδάφους (Μέρος I)

"Όσο τρεφόμαστε από άρρωστα χώματα
το πνεύμα δεν έχει το σφρίγος που χρειάζεται
για να ελευθερωθεί από τη φυλακή του σώματος"
Ρούντολφ Στάινερ

Δεν υπάρχει πλάσμα, συμπεριλαμβανομένων και αυτών των γουρουνιών, που να βρομίζει με τόση αδιαφορία την φωλιά του όση ο homo sapiens, δηλητηριάζοντας το άμεσο περιβάλλον του με σατανικά επινοημένες χημικές ουσίες και τα θανατηφόρα τοξικά υπολείμματά τους. Προορισμός όλων μας είναι ένας βάλτος από αποσυντεθειμένες ανθρώπινες σάρκες, αν δεν χρησιμοποιηθούν επειγόντως τα αντίδοτα που υπάρχουν. Χάρη σε μια θεία πρόνοια, υφίστανται, φέρνουν αποτελέσματα και, όπως περιγράφονται στις σελίδες που ακολουθούν, μπορούν ν’ αποκαταστήσουν την υγεία μας.

Το ότι νοσεί η γη - ανίατα σχεδόν - το είχε διαγνώσει από το 1912 κιόλας ο νομπελίστας δρ. Αλέξις Καρέλ. Με το βιβλίο του Άνθρωπος, Αυτός ο Άγνωστος, ο διακεκριμένος Γάλλος επιστήμονας μας προειδοποιούσε ότι από την στιγμή που βάση για κάθε μορφή ανθρώπινης ζωής είναι το έδαφος η μοναδική μας ελπίδα για έναν υγιή κόσμο εναπόκειται στην επαναφορά της αρμονίας μες στο έδαφος που διαταράξαμε με τις σύγχρονες μεθόδους αγρονομίας. Ανάλογα με το πόσο γόνιμο είναι το έδαφος, είπε ο Κάρελ, σαν σύνολο η ζωή μας θα είναι υγιής ή θα υποφέρει. Άμεσα ή έμμεσα, οτιδήποτε τρώμε έρχεται από το έδαφος.
Στην εποχή μας το χώμα είναι κουρασμένο, μισερό, άρρωστο, δηλητηριασμένο από συνθετικές χημικές ουσίες. Γι’αυτό το λόγο έχει πέσει τόσο το επίπεδο ποιότητας της τροφής κι έχει επιδεινωθεί η κατάσταση της υγείας μας. Ο υποσιτισμός αρχίζει από το έδαφος. Η ανθρώπινη υγεία βασίζεται στη σωστή διατροφή και σωστή διατροφή μπορεί να υπάρξει μόνο όταν το έδαφος είναι γόνιμο και παραγωγικό. Τα ορυκτά που υπάρχουν στο έδαφος, είπε ο Καρέλ, ρυθμίζουν το μεταβολισμό των κυττάρων σε φυτά, ζώα κι ανθρώπους. Πρωταρχική αιτία κάθε αρρώστιας είναι η απώλεια της υφιστάμενης αρμονίας μεταξύ των ορυκτών ουσιών που υπάρχουν σε απειροελάχιστες ποσότητες μέσα στην ατμόσφαιρα, στο νερό, στην τροφή, αλλά κυρίως στο έδαφος. Αν παρουσιάζουν ελλείψεις τα βασικά συστατικά του εδάφους, τις ίδιες ελλείψεις θα παρουσιάσουν η τροφή και το νερό.

Στη συνέχεια ο Καρέλ μπήκε στο ψαχνό: τα χημικά λιπάσματα δεν μπορούν να επαναφέρουν τη γονιμότητα του εδάφους. Δε συνεργάζονται με το χώμα, αλλά απορροφώνται δια της βίας από τα φυτά, δηλητηριάζοντας έτσι φυτά και έδαφος. Ζωή προσφέρει μονάχα το οργανικό λίπασμα.

Τα φυτά, είπε ο Καρέλ, είναι οι μεσάζοντες για τη διάθεση σε ζώα και ανθρώπους των στοιχείων της πέτρας που έχουν μετατραπεί από μικροοργανισμούς σε λίπασμα, έτσι ώστε να δημιουργηθούν η σάρκα, τα οστά και το αίμα. Αντιθέτως, τα χημικά λιπάσματα δεν μπορούν ούτε να βελτιώσουν το οργανικό περιεχόμενο του εδάφους ούτε να το αντικαταστήσουν. Καταστρέφουν τις φυσικές του ιδιότητες και κατά συνέπεια τη ζωή του. Όταν μπαίνουν στο χώμα, τα χημικά λιπάσματα διαλύονται και αποζητούν το φυσικό συνδυασμό με τα ορυκτά που ήδη υπάρχουν στο έδαφος. Οι νέοι συνδυασμοί παραφουσκώνουν ή παραμορφώνουν το φυτό, κάνοντάς το να χάσει την ισορροπία του. Αλλά παραμένουν μες στο έδαφος, πολλά από αυτά με μορφή δηλητηρίων.

Τα φυτά που λιπαίνονται με χημικές ουσίες μπορεί να φαίνονται εύχυμα, αλλά η πλούσια βλάστηση παράγει υδαρείς ιστούς πιο ευάλωτους σε ασθένειες, με αποτέλεσμα να υποφέρει η ποιότητα των πρωτεϊνών. Τα χημικά λιπάσματα, έγραψε ο Καρέλ, με το να αυξάνουν την αφθονία της συγκομιδής χωρίς ν’αντικαθιστούν όλα τα στοιχεία που βγαίνουν από το έδαφος, έχουν συμβάλει στη διαφοροποιημένη θρεπτική αξία των δημητριακών μας. “Όσο περισσότερο προοδεύει ο πολιτισμός, τόσο πιο πολύ απομακρύνεται από τη φυσική διατροφή”. Το διαιτολόγιό μας σήμερα αποτελείται από νοθευμένες και αποφυσικοποιημένες τροφές, που έχουν χάσει τα πολυτιμότερα βασικά συστατικά τους λόγω χρωστικής, λεύκανσης, θέρμανσης και συντήρησης. Η παστεριοποίηση του γάλατος σκοτώνει τα ένζυμα που είναι απαραίτητα για τη διατροφή μας κι αφήνει μόνο τα αποσυντεθειμένα κουφάρια των βακτηριδίων. Το γάλα είναι επίσης η δεύτερη σε μέγεθος πηγή - μετά το κρέας - υπολειμμάτων από ζιζανιοκτόνα στο αμερικανικό διαιτολόγιο. Το άσπρο ψωμί, δήθεν “εμπλουτισμένο”, χάνει το σπέρμα του που περιέχει τις ζωτικότερες θρεπτικές ουσίες τελετουργικά, σε μια σκόπιμη πράξη ευνουχισμού.

Όσοι ζούσαν πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδίως στην Ευρώπη, ξέρουν ότι το ψωμί, τα φρούτα και το κρέας δεν έχουν καμιά σχέση σήμερα με τα προπολεμικά. Η εσοδεία μας μπορεί να έχει διπλασιαστεί ή τριπλασιαστεί, αλλά η θρεπτική της ποιότητα όσο πάει και χειροτερεύει. Η οπτική εντύπωση αυτών που τρώμε έχει γίνει ο σημαντικότερος παράγοντας, παρ’όλο που οποιοσδήποτε από μας κοιτάξει λίγο προσεκτικότερα τα κοσμητικά, κρυσταλλωμένα εκθέματα των παντοπωλείων, θα καταλάβει ότι δεν είναι ζωντανότερα από τα κέρινα ομοιώματα στο μουσείο της μαντάμ Τισό.
Αφθονία δεν σημαίνει ότι η τροφή περιέχει σε επαρκείς ποσότητες τα αναγκαία συστατικά και βιταμίνες. Δε χωράει αμφιβολία, λέει ο δρ. Μέλχιορ Ντίκερς, καθηγητής βιοχημείας και οργανικής χημείας στο πανεπιστήμιο Λογιόλα, ότι ο υποσιτισμός είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα στην εποχή μας. Κάθε δυο δευτερόλεπτα ένα παιδί χάνει τη ζωή του από πείνα και εξήντα εκατομμύρια ενήλικοι πεθαίνουν κάθε χρόνο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά την πολυδιαφημισμένη παραγωγικότητά τους σε είδη διατροφής, υποσιτίζονται σε τρομακτικό βαθμό. Και παρά το γεγονός ότι η δαπάνη ανά κεφαλή για θέματα υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η υψηλότερη στον κόσμο, τα πρωτεία κατέχουν και στο χώρο του καρκίνου, της παχυσαρκίας, της καρδιοπάθειας και των νοσημάτων κυκλοφορικής φύσης.

Προξενεί κατάπληξη, αλλά ο δρ. Τζόζεφ Ν. Βάισμαν, επίτιμος καθηγητής στη σχολή ιατρικής του πανεπιστημίου του Λος Άντζελες, εξειδικευμένος στην προληπτική ιατρική και την ανοσολογία, ανακάλυψε, μετά από χρόνια ερευνών, ότι όλες σχεδόν οι μη μεταδοτικές ασθένειες που μαστίζουν στην εποχή μας την ανθρωπότητα έχουν πρόσφατη προέλευση, εφόσον αναπτύχθηκαν στη διάρκεια του δέκατου ένατου και εικοστού αιώνα, κι ότι τα δισεκατομμύρια δολαρίων που έχουν ξοδευτεί για έρευνες, πιο σύγχρονες διαγνωστικές τεχνικές, μεταμοσχεύσεις οργάνων, επεμβάσεις παράκαμψης της στεφανιαίας, χημειοθεραπεία, ακτινοβολία και όλα τα διάφορα φάρμακα, δεν έχουν ανακόψει σε μεγάλο βαθμό την προέλαση αυτών των θανατηφόρων ασθενειών, απλώς έκαναν πλουσιότερους τους φαρμακοποιούς και τους γιατρούς.

Ο δρ. Βάισμαν υποστηρίζει ότι οι περισσότερες από τις θανατηφόρες ασθένειες της εποχής μας οφείλονται σε τοξίνες του περιβάλλοντος, που δημιουργούνται από τη βιομηχανοποιημένη μας κοινωνία. Πολλοί γιατροί συμφωνούν, γνωρίζοντας ότι η μεγάλη αύξηση σε εκφυλιστικά νοσήματα, όπως είναι ο καρκίνος και οι καρδιοπάθειες, απτόητη παρά τις προόδους της σύγχρονης ιατρικής, προέρχεται κυρίως από την εκτεταμένη χρήση συνθετικών χημικών ουσιών στο καθημερινό μας διαιτολόγιο, συντηρητικών, εντομοκτόνων, παρασιτοκτόνων, ζιζανιοκτόνων, και πάει λέγοντας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, λέει ο Βάισμαν, πιστεύουν ότι οι παθήσεις τους οφείλονται σε αίτια που ξεφεύγουν από τον έλεγχό τους χωρίς να ξέρουν ότι μπορούν να διαλέξουν έναν τρόπο ζωής πολύ πιο υγιεινό, διατηρώντας την ενεργητικότητα, τις ικανότητες και την πνευματική τους διαύγεια ακόμα και στον δεύτερο αιώνα του βίου τους. Πιστεύει ότι οι επιλογές διατροφής και τρόπου ζωής στις βιομηχανοποιημένες κοινωνίες μας παίζουν ένα σημαντικό ρόλο, ίσως το σημαντικότερο, στο αν θα παραμείνουμε ή όχι γεμάτοι από ζωντάνια σε προχωρημένη ηλικία.

Γενικά όμως οι γιατροί γνωρίζουν ελάχιστα για θέματα διατροφής. Ο μέσος όρος εκμάθησης σε τέσσερα χρόνια ιατρικών σπουδών φτάνει τις 2,5 ώρες ανά γιατρό. Ωστόσο ο δρ. Ρόμπερτ Σ. Μέντελσον, επίτιμος καθηγητής προληπτικής ιατρικής στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Ιλινόις - που χαρακτηρίζεται ως μέλος μιας μικρής αδελφότητας αφοσιωμένης στην απαλλαγή της ιατρικής από την κυριαρχία των φαρμακευτικών εταιριών - ρίχνει το λάθος στην πληθώρα παραπλανητικών πληροφοριών για θέματα διατροφής που δίνονται σε ιατρικές σχολές και πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερα αν δε δίδασκαν καθόλου το μάθημα.

Ακόμα εκπληκτικότερο είναι το γεγονός ότι οι έρευνες του δρα Βάισμαν αποκαλύπτουν πως πολλές από τις θανατηφόρες ασθένειες αναπτύχθηκαν μόνο μέσα στα τελευταία εκατό χρόνια, κυρίως λόγω των τοξικών χημικών ουσιών που πήραν τη θέση τους στο περιβάλλον και στα τρόφιμα σαν παράγωγα της Βιομηχανικής Επανάστασης - χημικών ουσιών όπως είναι το χλώριο και οι ενώσεις του, τα παράγωγα της ανθρακόπισσας, οι φαρμακευτικές ουσίες, τα πετροχημικά προϊόντα και ούτω καθεξής.

Η εμφάνιση της βιομηχανοποίησης, με τα τεράστια σε όγκο τοξικά απορρίμματά της, συνέπεσε με την εμφάνιση πολλών από τις νέες ασθένειες. Οι πρόγονοί μας μπορεί να ζούσαν λιγότερο κατά μέσο όρο, κυρίως λόγω της βρεφικής θνησιμότητας, λέει ο Βάισμαν, αλλά, όπως οι πρωτόγονοι λαοί της εποχής μας, ήταν σχεδόν ολότελα απαλλαγμένοι από “εκφυλιστικά” νοσήματα.

Πριν εκατό χρόνια η πάθηση της στεφανιαίας ήταν κυριολεκτικά άγνωστη στην Ευρώπη και στην Αμερική. Το πρώτο ιστορικό σε ιατρικό έντυπο ήρθε στην επιφάνεια το 1910. Σήμερα είναι η κυριότερη αιτία θανάτων. Ο καρκίνος, που στην εποχή μας θεωρείται υπεύθυνος για το 3,4% όλων των θανάτων στην Ευρώπη και την Αμερική, ήταν υπεύθυνος μόνο για το 1% πριν εκατό χρόνια. Σήμερα ακόμα και τα νεογέννητα και τα πολυ μικρά παιδιά πέφτουν θύματα του καρκίνου και της λευχαιμίας. Ο διαβήτης, η τρίτη στη σειρά αιτία θανάτων, κάποτε χτυπούσε μόνο έναν στους πενήντα χιλιάδες Αμερικανούς. Τώρα χτυπάει έναν στους είκοσι.

Το νερό σε πρωτόγονα εδάφη - όπως συνέβαινε και σε ανεπτυγμένες χώρες πριν τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα - δεν χρειαζόταν απολύμανση. Όταν δεν υπάρχουν βιομηχανίες ή εργοστάσια που να αδειάζουν στο περιβάλλον τα ρυπαντικά τους απορρίμματα, τα φυτά, ό,τι ζει στο νερό κι ό,τι ζει στη στεριά δεν μολύνονται από επικίνδυνες χημικές ουσίες.

Τώρα, όχι μόνο το νερό αλλά και το έδαφος και η ατμόσφαιρα είναι παντού μολυσμένα, μια μόλυνση που μεταδίδεται από τα φυτά και τα ζώα στον άνθρωπο. Στον ανεπτυγμένο κόσμο, λέει ο Βάισμαν, δεν έχουν μείνει ούτε νερό ούτε έδαφος καθαρό. Υπάρχουν τοξίνες στο φαγητό που τρώμε, στο νερό που πίνουμε, στον αέρα που αναπνέουμε. Φρούτα, λαχανικά, δημητριακά, ψάρια, πουλερικά, κρέατα, αβγά, γαλακτοκομικά προϊόντα είναι όλα μολυσμένα. Ορισμένες μάλιστα τροφές συγκεντρώνουν και μεγεθύνουν τη ρύπανση καθώς οι μεγαλύτερες ποσότητες τοξινών παρατηρούνται στο ζωικό λίπος και τη χοληστερόλη. Το μητρικό γάλα δε θα μπορούσε ποτέ να πουληθεί νόμιμα στο σουπερμάρκετ, γιατί δε θα περνούσε από τον κυβερνητικό έλεγχο ασφαλείας. Το ποσοστό μητρικού γάλατος στις ΗΠΑ που περιέχει επικίνδυνες ποσότητες DDT φτάνει στο απίστευτο ύψος του 99%.
Η προστασία από την αρρώστια, λέει ο Βάισμαν, είναι σημαντικότερη και αποτελεσματικότερη από τη μεταγενέστερη θεραπεία. Και η προστατευτική ιατρική ξεκινάει από το έδαφος.

Πηγή: Μυστικά του Εδάφους - Peter Tompkins and Christopher Bird

Μυστικά του εδάφους ΙΙ