Ανατέλλουσα Γη

Image of the Earth rising over the Moon from Apollo 8

Αυτή είναι η πρώτη φωτογραφία της Γης από το διάστημα. Τραβήχτηκε την παραμονή των Χριστουγέννων του 1968, κατά τη διάρκεια της αποστολής του "Απόλλο 8", της πρώτης από τις αποστολές του προγράμματος "Απόλλο" που ξεπέρασε τα όρια της τροχιάς της Γης και έκανε το γύρο της Σελήνης αναζητώντας κατάλληλο σημείο προσεδάφισης, πριν τελικώς το "Απόλλο 11" πατήσει στη Σελήνη το επόμενο καλοκαίρι.

Ένας από τους αστροναύτες του πληρώματος, ο νεοσύλλεκτος Μπιλ Άντερς, τράβηξε αυτή τη φωτογραφία, η οποία έγινε γνωστή με τον τίτλο "Ανατέλλουσα Γη".

Η εικόνα αυτή αφύπνισε τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Για την ακρίβεια, δύο χρόνια μετά τη λήψη της δημιουργήθηκε το σύγχρονο περιβαλλοντικό κίνημα. Ο νόμος ενάντια στην ατμοσφαιρική ρύπανση, ο νόμος για την προστασία των νερών, η νομοθεσία για το φυσικό περιβάλλον, καθώς και ο πρώτος εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας της Γης, ακολούθησαν μερικά χρόνια μετά τη δημοσίευση αυτής της φωτογραφίας.

Την επόμενη ημέρα της λήψης της, ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1968, ο Άρτσιμπαλντ ΜακΛις έγραψε:

"Όταν βλέπεις τη Γη όπως πραγματικά είναι, μικρή, γαλάζια και όμορφη να πλέει στην αιώνια σιωπή, είναι σαν να βλέπεις εμάς καβαλάρηδες αυτής της Γης μαζί, αδέρφια στη λαμπερή ομορφιά που αιωρείται στο αιώνιο κρύο - αδέρφια που τώρα ξέρουν ότι είναι πραγματικά αδέρφια".

Αποσπάσματα από την εισαγωγή του βιβλίου "Μια ενοχλητική αλήθεια" - Αλ Γκορ

Η κλιματική κρίση αποτελεί σίγουρα μεγάλο κίνδυνο. Για την ακρίβεια, είναι ένα ζήτημα έκτακτης διαπλανητικής ανάγκης. 2,000 επιστήμονες, σε 100 χώρες, που εργάζονται πάνω στο θέμα για περισσότερα από 20 χρόνια στο πιο οργανωμένο επιστημονικό πρόγραμμα συνεργασίας που έχει γίνει ποτέ στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, έχουν καταλήξει ομόφωνα στο συμπέρασμα πως όλα τα έθνη της Γης πρέπει να συνεργαστούν προκειμένου να διαχειριστούν αυτή την κρίση.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη, σε συνδυασμό με την καταστροφή των δασών και άλλων σημαντικών οικοσυστημάτων, οδηγεί σε αφανισμό ειδών ανάλογο με την εξαφάνιση των δεινοσαύρων 65 εκατομμύρια χρόνια πριν. Τότε η αιτία φαίνεται πως ήταν ένας αστεροειδής΄ αυτή τη φορά είμαστε εμείς.

Το 2005, οι εθνικές ακαδημίες επιστημών των 11 πιο ισχυρών κρατών έκαναν έκκληση σε όλα τα έθνη να "αναγνωρίσουν ότι η απειλή της κλιματικής αλλαγής είναι σαφής και αυξανόμενη" και διακήρυξαν πως "τα επιστημονικά στοιχεία που την αποδεικνύουν είναι πλέον επαρκή ώστε να νομιμοποιούν την άμεση δράση τους".

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε πει σε μια ομιλία λίγο καιρό πριν από τη δολοφονία του: "Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το γεγονός, φίλοι μου, πως το αύριο είναι σήμερα. Αντιμετωπίζουμε την αίσθηση του επείγοντος που μόνο το τώρα μπορεί να προκαλέσει. Στο προαιώνιο αίνιγμα της ζωής και της ιστορίας υπάρχει πάντα και η πιθανότητα να καθυστερήσεις και η καθυστέρηση αυτή να είναι μοιραία.
Η αναβλητικότητα είναι ο κλέφτης του χρόνου. Η ζωή μάς αφήνει συχνά γυμνούς και αποκαρδιωμένους μπροστά σε μια χαμένη ευκαιρία. Η παλίρροια στις σχέσεις των ανθρώπων περνάει φάσεις πλημμυρίδας, αλλά και άμπτωτης. Μπορεί να ικετεύουμε απελπισμένα το χρόνο να κάνει μια παύση, όμως εκείνος είναι ανυποχώρητος και τρέχει μπροστά. Πάνω στα απομεινάρια αμέτρητων πολιτισμών είναι γραμμένη η θλιβερή φράση "πολύ αργά". Υπάρχει ένα αόρατο βιβλίο της ζωής που καταγράφει προσεκτικά τη συνέπεια που δείχνουμε στο να είμαστε αμελείς. Ο Ομάρ Καγιάμ είχε δίκιο: "Το κινούμενο δάχτυλο γράφει, και καθώς γράφει κινείται".

Σήμερα αντιμετωπίζουμε επίσης ένα κρίσιμο ηθικό δίλλημα. Δεν πρόκειται απλώς για μια επιστημονική συζήτηση ή για έναν πολιτικό διάλογο. Έχει να κάνει με το ποιοι είμαστε ως άνθρωποι. Έχει να κάνει με την ικανότητά μας να υπερβούμε τα όριά μας, να σταθούμε στο ύψος και αυτής της περίστασης. Να αντιληφθούμε με την καρδιά, αλλά και με το μυαλό μας, την αντίδραση που η περίσταση μας καλεί να έχουμε. Αυτή είναι μια ηθική και πνευματική πρόκληση.

Φανταστείτε τώρα μαζί μου τους εαυτούς μας 17 χρόνια μετά και να κάνουμε μια μικρή συζήτηση με τα παιδιά και τα εγγόνια μας όταν εκείνα θα ζουν στο έτος 2023.
Φανταστείτε ότι μας ρωτούν: "Τι σκεφτόσασταν; Δεν ενδιαφερόσασταν για το μέλλον μας; Ήσασταν τόσο απορροφημένοι από τους ίδιους σας τους εαυτούς, που δεν μπορούσατε ή δεν θέλατε να εμποδίσετε την καταστροφή του περιβάλλοντος;" Ποια θα είναι η απάντησή μας;
Μπορούμε να απαντήσουμε τώρα στις ερωτήσεις τους με τις πράξεις μας, όχι με τις υποσχέσεις μας. Έτσι, μπορούμε να επιλέξουμε ένα μέλλον για το οποίο τα παιδιά μας θα μας ευγνωμονούν.

Κυκλοφορεί στα περίπτερα!