(η βάση της πνευματικής θεραπείας)
(λειτουργεί η πνευματική θεραπεία;)
Πιστεύεται πως ο καρκίνος εμφανίστηκε από τότε που υπάρχει ζωή. Τα πρώτα ίχνη ανέρχονται σε 80 εκατομμύρια χρόνια πριν. Σε ένα αγγλικό μουσείο βρίσκεται ένα προϊστορικό ζώο με καρκίνο στα οστά της ουράς.
Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στον καρκίνο είναι ο αγώνας μιας ζωής ενάντια σε μια άλλη.
Τα κύτταρα του καρκίνου πολλαπλασιάζονται προσπαθώντας να ζήσουν αναλαμβάνοντας πολλές φορές και έργο λειτουργικό (είναι γνωστοί, όγκοι που παράγουν αρσενικές και θηλυκές ορμόνες).
Για τους επιστήμονες σήμερα ο καρκίνος ξεκινά όταν καρκινογόνα γονίδια που υπάρχουν στα φυσιολογικά κύτταρα ερεθίζονται και αρχίζουν να δρουν.
Οι παράγοντες είναι χημικές ουσίες που λέγονται και καρκινογόνες (δεν μας ενδιαφέρουν εδώ), προσβολές των κυττάρων από ιούς (ούτε αυτό μας ενδιαφέρει) και από ατυχήματα στη διάταξη του DNA (εδώ θα πρέπει να επικεντρωθούμε).
Έτσι λοιπόν μπορούμε καταρχάς να πούμε πως υπάρχει μια γονιδιακή προδιάθεση σε όλους μας και ότι ο καρκίνος δεν είναι μια σύγχρονη ασθένεια που έχει σχέση μόνο με τον διαταραγμένο τρόπο ζωής μας, τον οποίο οι Ινδιάνοι Χόπι ονομάζουν «Κογιανισκάτσι» («ζωή έξω από την ισορροπία»).
Τι είναι όμως τα γονίδια;
Τα γονίδια είναι οδηγίες αποθηκευμένες στο DNA. Ένα μόνο φυσιολογικό κύτταρο περιέχει 100.000 γονίδια. Ο γονότυπος ενός ανθρώπου είναι το σύνολο των αλληλόμορφων γονιδίων που κληρονομεί από τους γονείς του.
Μόνο όμως μερικά από τα αλληλόμορφα γονίδια ενεργοποιούνται ή εκφράζονται. Έτσι ίσως αυτό απαντά στην απορία γιατί δεν μεταβιβάζονται τα αποκτηθέντα χαρακτηριστικά από τη χρήση «εσωτερικών» μεθόδων.
Κάθε κύτταρο περιέχει επίσης 46 χρωμοσώματα. Κάθε χρωμόσωμα αποτελείται από πακέτα DNA. Κάθε μόριο DNA αποτελείται από εκατομμύρια άτομα. Το άτομο τώρα αποτελείται από πυρήνα πρωτονίων και νετρονίων ο οποίος περιβάλλεται από ηλεκτρόνια.
Η σύγχρονη επιστήμη μιλάει για ακόμα μικρότερα σωματίδια, τα «κουάρκ» των οποίων αγνοούσε τον ακριβή τρόπο λειτουργίας τους μέχρι σήμερα (αυτή η ανακάλυψη χάρισε και το πιο πρόσφατο νόμπελ Φυσικής).
Άκουσα χωρίς να μπορέσω ακόμα να το διασταυρώσω επιστημονικά πως μέσα στα κουάρκ υπάρχουν οι «παλλόμενες χορδές» που έχουν την τάση να εμφανίζονται και να εξαφανίζονται. (Κάτι δηλαδή σαν ένα ταξίδι μέσα στον χώρο και τον χρόνο ή το κενό. Για το «ταξίδι» δεν γνωρίζουμε τον προορισμό και τον λόγο, δεν γνωρίζουμε επίσης τι μεταφέρουν οι χορδές όταν «επιστρέφουν».)
Έτσι λοιπόν έχουμε μια σειρά: χορδές , κουάρκ, πρωτόνια - νετρόνια, άτομα, DNA, χρωμοσώματα , κύτταρο.
Όσο πιο βαθιά επέμβουμε, τόσο πιο μόνιμα τα αποτελέσματα και τόσο λιγότερες οι παρενέργειες.
Μια σημαντική ερώτηση, που θέλει μια λεπτομερή απάντηση είναι:
Τι εννοούν ακριβώς οι επιστήμονες όταν λένε ατυχήματα στη διάταξη του DNA;
Ένα συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι πως αφού μπορούν να υπάρξουν ατυχήματα, μπορούν να υπάρξουν και συνειδητές ενέργειες προς την ίδια κατεύθυνση.
Αυτές οι συνειδητές ενέργειες μπορεί να είναι εμπειρικές διαπιστώσεις που μεταδίδονται με διδασκαλίες χωρίς να μπορούμε να κατανοήσουμε το φαινόμενο.
Δεν μπορούμε να ελέγξουμε με τη συνειδητή μας σκέψη την καρδιά ή τη θερμοκρασία μας. Και όμως μπορούμε με την αναπνοή μας να επιβραδύνουμε τους χτύπους της καρδιάς και να μειώσουμε ή να αυξήσουμε τη θερμοκρασία μας (μπορώ να σας διαβεβαιώσω για αυτό και από προσωπική εμπειρία). Αυτό το ήξεραν οι αρχαίοι σοφοί χωρίς βέβαια να μπορούν να περιγράψουν τη διαδικασία.
Σήμερα μπορούμε σε κάποιο βαθμό να την περιγράψουμε. Μπορούμε π.χ. πλέον να μιλάμε για «αυτονομική ισορροπία» και λειτουργίες «συμπαθητικού» και «παρασυμπαθητικού» συστήματος.
Ο νους (συνειδητά και ασυνείδητα) γνωρίζουμε πλέον πως επιδρά στο νευρικό και το ενδοκρινικό σύστημα. Η επίδραση στο ενδοκρινικό σύστημα σημαίνει έκκριση αδρεναλίνης ή μεταβολισμός των κυττάρων. Οι δυσλειτουργίες της υπόφυσης π.χ. μπορούν να επιφέρουν νανισμό ή γιγαντισμό. Έχω στα χέρια μου επιστημονικές έρευνες που δείχνουν πως οι ασκήσεις γιόγκα επηρεάζουν το ενδοκρινικό σύστημα (π.χ. αύξηση παραγωγής της θυροξίνης).
Είναι επίσης γνωστή η σχέση της δημιουργίας νεοπλασιών (καρκίνου) με αρνητικές ψυχολογικές καταστάσεις ή έχει καταγραφεί υποχώρηση του καρκίνου αλλάζοντας την ψυχολογική μας στάση.
Και βέβαια στον χώρο της γιόγκα αλλά και σε όσους ασχολούνται με τον «εσωτερισμό» υπάρχει η «Υπόθεση Εργασίας» που μας λέει πως το ενδοκρινικό σύστημα ενεργεί σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο βιοενεργειακό και στο φυσικό σώμα (ανάμεσα στο CHI ή PRANA και το υλικό μας σώμα).
Η επιστήμη γνωρίζει πολύ καλά πλέον πως πάρα πολλές αρρώστιες άγνωστης αιτιολογίας έχουν τις ρίζες τους σε μη ισορροπημένο ενδοκρινικό σύστημα. Είναι επίσης καταπληκτικό το πώς μια τόσο μικρή μονάδα όπως το κύτταρο έχει τις πληροφορίες για να «γίνει» οτιδήποτε, ενώ είναι πραγματικά εκπληκτικές οι διαδικασίες της μίτωσης, της μείωσης και της φαγοκύτωσης.
Έτσι μπορούμε θεωρητικά να καταλάβουμε πως είναι πιθανή η αλλαγή ανατομικών χαρακτηριστικών και θεραπειών με αναπνευστικές ή άλλες τεχνικές.
Έχω διαβάσει για περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι πειραματίστηκαν με τον εαυτό τους και μέσα από «εσωτερικές» τεχνικές κατόρθωσαν ακόμη και να ψηλώσουν 8 εκατοστά σε ηλικία σαράντα ετών!
Έτσι η εμπειρία των «παλαιών» μάς μεταφέρει, με ποιητικό τρόπο, τεχνικές τις οποίες πιστεύω πως κάποια μέρα θα μπορέσει η επιστήμη να αποκρυπτογραφήσει.
Θα ήθελα να προσθέσω μια τελευταία προσωπική άποψη για τη λειτουργία αυτών των τεχνικών.
Ακριβώς επειδή έχουν προέλθει μέσα από την εμπειρία, εμπεριέχουν κινδύνους, γιατί δεν κάνουν για όλους.
Θα χρησιμοποιήσω ένα παράδειγμα από τον στίβο.
Οι παλιοί καλοί προπονητές που δεν γνώριζαν από σύγχρονη εργοφυσιολογία ή εργομετρία εφάρμοζαν προπονητικές μεθόδους ομαδοποιημένες, που στην ίδια ομάδα αθλητών, με την ίδια προπόνηση, άλλους τους «καίγανε» και άλλους τους κάνανε ολυμπιονίκες.
Έτσι πιστεύω πως μέχρι να αποκρυπτογραφήσουμε με κάθε λεπτομέρεια το πώς λειτουργούν αυτές οι τεχνικές θα πρέπει να είμαστε συνειδητοί πως μερικούς μπορούν να μας «κάψουν» και άλλους να μας οδηγήσουν στον δρόμο της θεραπείας ή των «σίντις».
Εγώ έχω συμπεριλάβει εδώ και αρκετό καιρό στην καθημερινή μου εξάσκηση (πριν τον διαλογισμό) συγκεκριμένες «εντολές» προς τα κύτταρά μου και το DNA μου, οι εντολές αυτές όμως δεν δίνουν εντολές για το τι θέλω να κάνουν τα κύτταρά μου (πώς μπορώ να το ξέρω επακριβώς άραγε;) αλλά για το αποτέλεσμα. Ακολουθώ τις οδηγίες του γιατρού μου, αλλά αφήνω και το μυαλό μου ανοιχτό…
Ίσως τελικά είναι καλύτερο να αφηνόμαστε έτσι ανοιχτοί στη σοφία της δημιουργίας, αλλά και της επιστήμης κάνοντας πράξη το «Συν Αθηνά και χείρα κίνει»...
Του Ανδρέα Προβελέγγιου
Από το περιοδικό Yoga World - Τεύχος 7
Ο Ανδρέας Προβελέγγιος είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής και Αγωγής Υγείας,
Διπλωματούχος Προπονητής Γ. Γ. Αθλητισμού καιFull Teaching Member of International Yoga Teachers Association από το 1991
No comments:
Post a Comment