Wednesday, October 21, 2009

Μαζί για το Κλίμα

Η συμμετοχή της 12χρονης Καναδής Laurent Ipperciel στον διαγωνισμό Paint for the Planet του ΟΗΕ

Ενόψει Κοπεγχάγης, τα παιδιά ενώνουν τις φωνές τους με το WWF Ελλάς και την Greenpeace ζητώντας μια δυναμική και υπεύθυνη στάση της χώρας μας στην κρίσιμη Συνδιάσκεψη του ερχόμενου Δεκεμβρίου.

Το WWF Ελλάς και η Greenpeace, στο πλαίσιο της από κοινού εκστρατείας τους «Μαζί για το Κλίμα», καλούν τα παιδιά όλης της χώρας να γράψουν και να ζωγραφίσουν μια κάρτα στον Πρωθυπουργό για τη σωστή στάση που πρέπει να τηρήσει η χώρα μας στην Κοπεγχάγη. Μέσα από ένα απλό φυλλάδιο, τα παιδιά παροτρύνονται να εκφράσουν με τον δικό τους αυθόρμητο και ειλικρινή τρόπο τη θέλησή τους για τη σωτηρία του πλανήτη.

Τα παιδιά καλούνται να ετοιμάσουν την κάρτα τους προς τον Πρωθυπουργό και να την αποστείλουν στο WWF Ελλάς, ως τις 30 Νοεμβρίου. Οι κάρτες θα παραδοθούν στον Πρωθυπουργό, αφού πρώτα εκτεθούν σε κατάλληλο χώρο για να έχει ευκαιρία να τις απολαύσει το κοινό.

Περισσότερα: WWF - Greenpeace Μαζί για το κλίμα

Friday, October 16, 2009

Η θεραπευτική αξία του λόγου


της Χάϊδως Ψιλοΐνη
Πηγή: Οδοδείκτες, τεύχος 26ο, Μάιος-Ιούνιος 2005

*Γιατρεύουν τα λόγια την ψυχή την οργισμένη* έλεγε ο ωκεανός στον δεσμώτη Προμηθέα και οι σημερινοί μελετητές επιβεβαιώνουν μέσα από σειρές μελετών ότι η αποδεδειγμένη θεραπευτική αξία καταγράφεται όχι μόνο στην εκφραζόμενη ψυχική ανακούφιση του ατόμου που εκφράζεται λεκτικά ή και τον αποδέκτη του λόγου του αλλά και σε ένα σύνολο οργανικών λειτουργιών που επηρεάζονται θετικά ή αρνητικά ανάλογα με τη συνειδητή ή μη αλλά και την δονητική ποιότητα του λόγου μας.

Η ανάπτυξη του λόγου διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου και είναι κυρίαρχη οδός επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων.

Ο λόγος είναι μια δυνητική ικανότητα του ανθρώπου και είναι μια δημιουργική διεργασία. Κάθε φορά που μιλάμε οργανώνουμε ενεργητικά τις σκέψεις μας σε λέξεις και δεν επαναλαμβάνουμε αποθηκευμένες προτάσεις. Η γλώσσα δεν ορίζεται ως το άθροισμα πληροφοριών και αισθήσεων, αλλά ως μια λειτουργία που προκύπτει από την μετασχηματιστική επεξεργασία πληροφοριών και ερεθισμάτων στον εγκέφαλο και εκφράζει την δυναμική αλληλεξάρτηση μεταξύ της σκέψης, του αισθήματος και της βούλησης.

Δια του λόγου ο άνθρωπος εκφράζει την σκέψη και τα συναισθήματά του, την πρόθεση και τη βούλησή του σε μια προσπάθεια επικοινωνίας με τους συνανθρώπους του και η επικοινωνία αυτή μπορεί να είναι, προφορική ή γραπτή, συνειδητή, ή να είναι μια μη λεκτική επικοινωνία - γλώσσα του σώματος - που μπορεί να λειτουργήσει τόσο συνειδητά όσο και ασυνείδητα.

Το γεγονός ότι ο λόγος είναι μια σύνθετη λειτουργία καθορίζει όχι μόνο αυτό που λέγεται αλλά και το πώς, το πότε και την πραγματική αιτία της εκφοράς του και ως εκ τούτου και το αποτέλεσμα που αυτός μπορεί να έχει τόσο σε αυτόν που τον εκπέμπει όσο και σε αυτόν που τον δέχεται.

Η γλώσσα κατά τον Ferdinand de Saussure ανταποκρίνεται στην αλλαγή και, ακριβώς, επειδή η γλώσσα αλλάζει, διαρκεί στον χρόνο. Η αλλαγή στην χρήση του λόγου είναι συστατικό της διάρκειάς της, είναι συστατικό της ζωής και ακολουθεί την αλλαγή της συνειδητότητας.

Ανάκλαση των ενδόμυχων σκέψεών μας ο λόγος μας εκφράζει την αληθή κατάσταση του όντος μας αλλά και τον βαθμό της συνειδητότητάς μας και η κατεύθυνση της αποτελεσματικότητάς του εξαρτάται άμεσα από την πνευματική κατάσταση και την πρόθεση της καρδιάς. Έτσι, μπορεί να επηρεάσει προς την κατεύθυνση της θεραπείας καθώς λειτουργεί επανορθωτικά μέσω της δράσης της δόνησης της Αγάπης προς την αποκατάσταση ενός όλου. Μπορεί, όμως, να δράσει προς την κατεύθυνση της ασθένειας, όταν μεταφέρει δονητικά αρνητικές και διαλυτικές αναφορές που τα αποτελέσματά τους άμεσα και σε μεγαλύτερη διάρκεια αποτυπώνονται τόσο στον άνθρωπο που εκφέρει τον λόγο όσο και στον αποδέκτη του (και όχι μόνο, μια και οι σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες έχουν αποδείξει ότι η μετάδοση της σκέψης και της δόνησης του λόγου ξεπερνά τα πεπερασμένα όρια του χώρου και του χρόνου).

Σε σωματικό επίπεδο έχει παρατηρηθεί με αξιοσημείωτη ακρίβεια ότι η μη έκφραση ή ο αρνητικός λόγος έχει σαν αποτέλεσμα τη διαιώνιση του στρες και, μέσω της υπερλειτουργίας των επινεφριδίων, την αύξηση τόσο της συστολικής όσο και της διαστολικής πίεσης, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων. Έχει επίσης παρατηρηθεί ότι ο θετικός λόγος επηρεάζει την καλή λειτουργία της υπόφυσης και μέσω αυτής τη λειτουργία ολόκληρου του ορμονικού μας συστήματος.

Η αρνητική έκφραση έχει αποδειχθεί ότι έχει σημαντικά αποτελέσματα στο ανοσοποιητικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης και της μείωσης των Τ λεμφοκυττάρων, μειώνει την αντίσταση έναντι διαφόρων ιών, όπως του ιού του Ebstein Barr, των ιών της γρίππης και του ιού της ηπατίτιδας Β. Έχουν επίσης παρατηρηθεί αλλαγές όσον αφορά συμπτωματολογίες που έχουν σχέση με το αυτόνομο νευρικό σύστημα, όπως η αύξηση του καρδιακού ρυθμού και της μυικής έντασης.

Η λεκτική έκφραση των συναισθημάτων ανακουφίζει μακροχρόνια το στρες και βοηθά στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων και του αλκοολισμού και τα αποτελέσματα εμφανίζονται τόσο σε υποκειμενικό επίπεδο όσο και αντικεινικά. Αντίθετα, η μη έκφραση αντανακλά τόσο στο αυτόνομο όσο και στο κεντρικό νευρικό σύστημα και ισοδυναμεί με ένα μακροχρόνιο χαμηλής έντασης στρες. Τέτοιου είδους στρες μπορεί να προκαλέσει ή να επιδεινώσει ψυχοσωματικές διαδικασίες και αυξάνει την πιθανότητα ασθενειών και άλλων διαταραχών που σχετίζονται με το στρες.

Όπως οι καταπιεσμένες σκέψεις, τα αισθήματα και οι συμπεριφορές οδηγούν σε συναισθηματικό στρες, με τον ίδιο τρόπο η ειλικρινής λεκτική έκφρασή τους μειώνει το στρες.

Η δυνατότητα του λόγου είναι γνωστό ότι σχετίζεται άμεσα με τη δυνατότητα της ακοής, γι’ αυτό και οι διαταραχές αντίληψης του λόγου μπορεί να θεωρηθούν ως πρόβλημα ακουστικής ικανότητας. Μπορούμε να ακούσουμε αυτό που λέγεται ανάμεσα στις λέξεις; Μπορούμε να αισθανθούμε την προέλευση του λόγου και όχι απλώς τις λέξεις; Μπορούμε να αισθανθούμε αυτό που ο άλλος αισθάνεται όταν μιλά; Μπορούμε λίγο βαθύτερα να ακούσουμε τον πραγματικό εαυτό μας;

Μέσω του λόγου εκφράζουμε την σκέψη και τα συναισθήματά μας. Μέσω του λόγου επιβεβαιώνουμε τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους αυτό που θεωρούμε σημαντικό. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε βοηθούν στην σχηματοποίηση των σκέψεων και των αντιλήψεών μας. Προσδιορίζουν τις προτεραιότητές μας, συγκεκριμενοποιούν τις ιδέες και τις γνώμες μας και εκφράζουν την οπτική μας για τον κόσμο και τις προθέσεις μας. Οι λέξεις έχουν δύναμη και αυτό που μεταφέρεται είναι όχι η εξωτερική τόσο έννοια που εκφράζουν αλλά η δόνηση της εσωτερικής μας αλήθειας. Και είναι σημαντική η επίπτωση που μπορεί να έχουν τόσο στον εαυτό μας όσο και στους άλλους καθώς άλλοτε εκφράζουν πρότυπα προκαθορισμένων εξωτερικά προγραμμάτων, επιτηδευμένες ανάγκες του εγώ, συγκρούσεις και κρυμμένες ασυνείδητες συμπεριφορές και άλλοτε συντονίζονται με την απλότητα, τη διαύγεια και την αλήθεια μας. Και στις δύο περιπτώσεις λειτουργούν σαν δονητικές εντολές που επηρεάζουν, θετικά ή αρνητικά, τόσο τον εαυτό μας όσο και το άμεσο ή ευρύτερο περιβάλλον στο οποίο εκφράζονται. Γι’ αυτό και η μεγάλη ανάγκη επανεκπαίδευσης του λόγου προς την κατεύθυνση ενός λόγου αληθούς και ορθού, ενός λόγου που τείνει ολοένα και περισσότερο να συντονίζεται και να συντονίζει προς την κατεύθυνση της Αγάπης και της θεραπείας, της ανακούφισης του πόνου, σε όποιο επίπεδο και αν αυτός παρουσιάζεται, και της επανόρθωσης της δυσαρμονίας, όπου αυτή εκφράζεται.