Είναι εφικτή η καταγραφή των καμένων περιοχών με GPS;

Από τον Τήλαφο


Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, περπατώντας Σαββατοκύριακα, με μόνο εξοπλισμό ένα φορητό GPS έναν υπολογιστή και ένα αυτοκίνητο, δύο άτομα (ένα για περπάτημα και ένα οδηγός), καλύψαμε διαδρομή 40 χλμ καμένων ορίων, περπατώντας σύνολο 13 ώρες.

Με απλή αριθμητική και θεωρώντας εφικτά (έχοντας πια την εμπειρία) 10 χλμ περπάτημα τη μέρα συν μετάβαση συν δουλειά γραφείου (PC + gpsbabel + Google Maps) βγαίνουν τα εξής συμπεράσματα:

2 άτομα 10χλμ/ημέρα
4 άτομα 20χλμ/ημέρα
8 άτομα 40χλμ/ημέρα
-------------------------> με 8 άτομα, ενός μήνα δουλειά του Τήλαφου βγαίνει σε μια ημέρα

τα 260 χλμ της περιφέρειας των καμένων της Πάρνηθας (που είναι μάλλον πιο λίγα επειδή η φωτογραμμετρία δεν είναι πόδια) βγαίνουν σε μια εβδομάδα από 6 άτομα (πολύ χονδρικά, 5 οδοιπόροι και 1 οδηγός επαρκούν, αν οργανωθούν στοιχειωδώς οι διαδρομές). Όλη η Αττική τελειώνει το πολύ σε έναν μήνα, μαζί με όλη τη γραφειοκρατεία.

Αν υπολογίσουμε ότι δασικοί υπάλληλοι (ή οι αγροφύλακες) περιδιαβαίνουν τα δάση όλες τις εποχές μέσα στα πλαίσια των καθηκόντων τους και ότι οι πυροσβέστες δεν έχουν και πολύ δουλειά το χειμώνα, δηλ. το κόστος σε ανθρώποώρες και μεταφορές βγαίνει εκτός υπολογισμού γιατί είναι μισθοί και τυπικά λειτουργικά έξοδα, τότε χρειάζεται μόνον η προμήθεια των φορητών GPS (~160€), μια και το PC συνήθως υπάρχει.

Αν θεωρήσουμε ότι αυτή η οργάνωση γίνεται σε επίπεδο νομαρχίας.:

54 νομαρχίες * 160€ = 8640 € για GPS
Αυτό επί 10x για απρόβλεπτα και εκπαίδευση = 86400 €
Η δημόσια παρουσίαση, προσφορά του Τήλαφου.

Περίπου τόσο κοστίζει η γνώση για τα δάση που χάνονται.

Πάρνηθα

Μπορούν τα δασαρχεία και η πυροσβεστική;